Zachowanie szympansicy wobec zmarłego potomka

Fakt, jak wiele podobieństw istnieje między ludźmi, a naszymi bliskimi „zwierzęcymi” krewnymi może fascynować. Niektórych zaś z pewnością niepokoić. Oto bowiem okazało się po raz kolejny, że nie tylko ludzie swych zmarłych krewnych traktują w szczególny sposób.

Zespół psycholingwistów z Instytutu Maxa Plancka opublikował na łamach American Journal of Primatology artykuł opisujący reakcję szympansicy na śmierć swojego 16-miesięcznego potomka. Naukowcy pod kierunkiem dr Katherine Cronin zaobserwowali to zachowanie na terenie Chimfunshi Wildlife Orphanage Trust w Zambii. Miejsce to zamieszkują szympansy uwolnione z rąk przemytników.

Szympansica zachowywała się w stosunku do swojego zmarłego potomka w sposób, który nie dał się zaobserwować wobec żywego osobnika. Matka nosiła zwłoki przez cały dzień na grzbiecie. Następnie, ułożyła je na ziemi, co jakiś czas kładąc dłoń na szyi zmarłego. W dalszej kolejności oddalała się o kilka metrów. Stawała nieruchomo i obserwowała twarz. Drugi typ zachowania to zbliżanie się i wpatrywanie się z odległości kilkunastu centymetrów w twarz malucha. Później zaniosła zwłoki, by pokazać je grupie szympansów. Następnego dnia, zwłoki zostały porzucone.

Obserwowanie tego typu zachowań pozwala lepiej zrozumieć jak małpy reagują na śmierć. Zarówno z punktu widzenia biologicznego, jak i społecznego (dla grupy).

Pozostaje oczywiście pytanie o sens zajmowania się martwym potomkiem – na ile możemy mówić o swoistym „opłakiwaniu”? Siłą rzeczy narażamy się przecież na antropocentryzm. Natomiast sama obserwacja pozostaje z pewnością wartościowa dla osób zainteresowanych świadomością i podejściem do śmierci u naczelnych.

Poniżej prezentujemy udostępnione przez naukowców nagranie. Co o tym sądzicie? Czy możemy rzeczywiście mówić o „opłakiwaniu”?

Więcej informacji:
Katherine A. Cronin, Edwin J.C. van Leeuwen, Innocent Chitalu Mulenga, Mark D. Bodamer. Behavioral response of a chimpanzee mother toward her dead infant. American Journal of Primatology, 2011; DOI: 10.1002/ajp.20927
Print Friendly, PDF & Email
Total
0
Shares
One comment
  1. dla mnie to poniekąd opłakiwanie ale głownie to wygląda na niedowierzanie,jak gdyby sprawdzała czy jednak żyje

Comments are closed.

Related Posts